Beratus-ratus penduduk asli Bangladeshi, yang bekerja di kilang-kilang tekstil di Sant'Antimo dekat Naples, meminta mereka menerima status hamba, percaya bahawa hanya dengan cara ini mereka akan dapat meninggalkan majikan. Menurut mereka, pemilik kilang memaksa bawahan mereka bekerja hampir sepanjang hari, sambil membayar mereka tidak lebih daripada 250 euro sebulan.
Imigran, kebanyakannya secara haram di Itali, mendakwa bahawa majikan mengambil pasport mereka dari mereka, dengan itu memaksa mereka untuk bekerja 12 jam sehari, tujuh hari seminggu. Penduduk Bangladesh telah menolong bantuan persatuan Februari 3, yang melindungi hak-hak imigran di Itali. Wakil-wakil organisasi memberitahu pemberita bahawa mereka telah memfailkan petisyen untuk pengiktirafan pekerja kilang Sant'Antimo sebagai budak.
Pertubuhan Buruh Antarabangsa (ILO) mendefinisikan perbudakan sebagai "apa-apa jenis kerja atau perkhidmatan yang prestasinya dikenakan terhadap kehendak pekerja melalui ancaman atau hukuman."
ILO sebelum ini menyatakan bahawa definisi ini berada di bawah lebih 20 juta pekerja kawasan dan kegiatan yang berlainan.
Mengikut penerbitan Corriere della Sera, pada bulan Oktober 2013, pekeliling dari Kementerian Buruh dan Dasar Sosial menunjukkan bahawa peruntukan kuota baru bagi buruh asing di pasaran buruh tidak dijangka dalam masa terdekat. Sepanjang lima tahun yang lalu, semasa Itali menjunam krisis ekonomi, bilangan pendatang yang menganggur di negara ini meningkat sebanyak 220 ribu dan berjumlah 383 ribu orang asing, yang bersamaan dengan 14% daripada jumlah penganggur.
Walaupun keadaan tidak menentu di Itali, jumlah pekerja asing yang bekerja di bawah kontrak tetap meningkat kepada 2.3 juta (pada tahun 2008 jumlahnya ialah 1.75 juta pekerja).
Bagi penunjuk umum untuk EU, kadar pengangguran di kalangan pendatang tahun lepas berjumlah lebih daripada 17 peratus (melebihi penunjuk yang sama di kalangan orang Itali). Selepas negara terjebak dalam krisis, tidak semua orang asing kehilangan pekerjaan mereka. Pekerja dalam sektor perkhidmatan domestik sangat bernasib baik, sementara bekas pekerja sektor perindustrian ditinggalkan tanpa sumber pendapatan yang tetap.
Hari ini, lebih daripada 9 peratus daripada perusahaan swasta Itali berasal dari negara bukan EU. Walaupun bilangan syarikat itu semakin meningkat, sebahagian besar daripada mereka tetap tertumpu di bidang tertentu, dan khususnya, ini berlaku kepada orang asing. Menurut Corriere della Sera, pada 2012, hampir separuh daripada pekerja asing menjalankan tugas yang tidak memenuhi kelayakan tinggi mereka.
Gaji rata-rata pendatang dari negara lain yang tinggal di Itali berjumlah 330 euro kurang daripada gaji orang Itali (968 euro berbanding 1304 euro), walaupun pada hakikatnya sebelum krisis perbezaan ini hanya 226 euro.
Yang menghairankan, Corriere delle Sera mendapati bahawa pada tahun 2012 ia agak mudah bagi pendatang untuk menandatangani kontrak secara berterusan, tidak seperti orang Itali (39 peratus berbanding 17).
